بررسی کمیت و کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پزشکی مقطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

مقدمه: آموزش بالینی فرآیندی است که در آن دانشجویان با حضور بر بالین بیمار و به صورت تدریجی به کسب مهارت پرداخته و با استفاده از تجربیات و استدلال های منطقی کسب شده، برای درمان بیماران آماده می شوند. هدف این مطالعه تعیین کمیت و کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پزشکی بالینی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج است. روش کار: در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان بالینی در نیمه دوم سال تحصیلی 1387-1386 که رضایت به شرکت در طرح داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش نامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن بررسی و تائید شده بود. پرسش ها شامل مشخصات فردی، سنجش کیفیت و کمیت آموزش بالینی در حیطه های مختلف بود. داده های 54 پرسش نامه تکمیل شده با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شدند. سپس دانشجویان در بحث متمرکز گروهی شرکت کردند و نظرات ایشان جمع بندی و تحلیل شد. یافته ها: 68 درصد دانشجویان، کیفیت آموزش بالینی و 48 درصد آموزش استاد را نامطلوب ارزیابی کردند. فضای فیزیکی آموزش بالینی بیش ترین و امکانات آموزشی کم ترین امتیاز را داشتند. اینترن ها بیش تر از استیجرها عملکرد اساتید بالینی و مذکرها بیش تر از مؤنث ها بخش جراحی، بخش زنان و بخش داخلی را نامطلوب ارزیابی کردند. نتیجه گیری: اکثر دانشجویان بالینی، کمیت و کیفیت آموزش بالینی را نامطلوب ارزیابی کردند و از نظر آنان آموزش بالینی در همه ابعاد نیاز به بازنگری دارد.